Z tego artykułu dowiesz się:

• Na czym polega mechanizm działania darsonwalizacji?

• Jakie techniki pracy są wskazane przy trądziku?

•  Jakie są przeciwwskazania do zabiegu?

Darsonwalizacja jest metodą elektroterapeutyczną opartą na oddziaływaniu prądu wielkiej częstotliwości na tkanki. Choć stosowana od wielu lat, dzięki rozwojowi elektrotechniki jest ciągłe udoskonalana i do dzisiaj uważana za jedną z najskuteczniejszych metod fizykalnych. Ze względu na  wszechstronne możliwości terapeutyczne została przeniesiona na grunt kosmetologii, gdzie jest wykorzystywana w celu rozwiązania różnych problemów skóry, m. in. trądziku.

W zabiegu darsonwalizacji wykorzystywane są impulsy prądu sinusoidalnego zmiennego wielkiej częstotliwości, emitowane przez przyłożoną do tkanki (skóry) elektrodę. Bardzo ważne w tej metodzie jest to, że używany prąd nie płynie bez przerwy, ma natomiast formę impulsów o krótkim czasie trwania, po czym następuje około 500 razy dłuższa przerwa. Dodatkowo każdy impuls ma przebieg gasnącej fali elektromagnetycznej, która ulega stopniowemu wygaszeniu. Zakres częstotliwości pojawiania się impulsów w przypadku tego prądu wynosi 300–500 kHz.

Trądzik – wskazaniem do darsonwalizacji

Jedną z możliwości zastosowania darsonwalizacji jest korzystanie z „iskry”. Za pomocą wytworzonego na powierzchni skóry ozonu można odkazić i osuszyć różne zmiany skórne, jakie  występują w przebiegu trądziku. Technika ta stwarza też warunki do naprawy tkanek, sprzyja szybkiej redukcji różnych procesów zapalnych. Normalizuje działanie układu endokrynnego – przez co hamuje wydzielanie łoju. Z tego powodu darsonwalizacja jest wykorzystywana w zabiegach dla cer tłustych, z rozszerzonymi porami, łojotokiem, trądzikiem zwykłym – zarówno u młodych, jak i dojrzałych osób (minimalizuje ryzyko wystąpienia zapalenia mieszków włosowych), po wykonaniu zabiegu manualnego oczyszczania skóry.

Działanie prądu wielkiej częstotliwości

Istota działania tego zabiegu w kosmetologii w przypadku cer dotkniętych trądzikiem polega na tym, że pod wpływem wyładowań elektrycznych i przeskoku iskry między skórą a elektrodą wytwarzany jest ozon. Mówiąc bardziej obrazowo, na skutek gromadzenia się na powierzchni elektrody ładunków elektrycznych i narastania różnicy potencjałów między elektrodą a skórą dochodzi do wyładowań elektrycznych. Podczas tych wyładowań wyzwala się energia. Główna jej część zostaje rozproszona w postaci ciepła w powietrzu tworzącym kanał plazmy – piorun, co powoduje ogrzanie i jonizację składników powietrza w kanale. Pod wpływem jonizacji powietrza wytwarza się ozon, który jest gazem drażniącym, ale także jednym z najskuteczniejszych znanych środków dezynfekcyjnych. Ozon nie jest wolnym rodnikiem – jest reaktywną formą tlenu. Gdy jednak pod wpływem emitowanego przez piorun promieniowania UV następuje rozszczepienie cząsteczki ozonu na tlen i rodnik tlenowy, w tkankach dochodzi do uszkodzenia błon biologicznych w wyniku reakcji rodnikowych z ich składnikami. Po dostaniu się do komórek rodnik tlenowy może hamować działanie enzymów komórkowych, a w zetknięciu ze strukturami enzymatycznymi mikroorganizmów niszczy je. Dlatego zabieg darsonwalizacji ma działanie dezynfekujące i bakteriobójcze. Poza tym ozon powoduje pobudzenie układu immunologicznego.

Darsonwalizacja w terapii trądziku

Najczęściej wykorzystywana jest technika bezpośrednia, polegająca na delikatnym i powolnym przesuwaniu szklanej peloty po skórze. Można ją wykonywać dwiema technikami:

·         Pelotę przykłada się bezpośrednio do powierzchni skóry – technika ta nie podrażnia skóry, ponieważ ilość wytworzonego ozonu na powierzchni skóry jest niewielka (tzw. „ciche wyładowanie”). Może być ona stosowana w przypadku skór delikatnych, wrażliwych i płytko unaczynionych.

·         Pelotę oddala się od skóry na około 1-3 mm – ta technika jest bardziej drażniąca niż poprzednia, dlatego nie używa się jej dla skór bardzo wrażliwych. W tym wypadku jest wytwarzany widoczny gołym okiem tzw. „deszcz iskrowy”, spowodowany wyładowaniami elektrycznymi. Dochodzi wówczas do powstania znacznie większej ilości ozonu aniżeli przy bezpośrednim kontakcie peloty ze skórą. Technika ta ma silne działanie odkażające. W zależności od powierzchni, na jakiej wykonujemy zabieg, jego czas trwania wynosi od 3 do 10 minut. Powinien być on stosowany 2-3 razy w tygodniu, w zależności od celu zabiegu.

Przeciwwskazania

 Obejmują wszystkie przypadki krwawienia i zaburzenia krzepnięcia, chorobę nowotworową, ciążę, arytmię serca, zainstalowany stymulator serca, epilepsję, gorączkę, gruźlicę płuc w aktywnej postaci, zakrzepowe zapalenie żył, rozległe teleangiektazje, trądzik różowaty, hirsutyzm, indywidualną nietolerancję prądu elektrycznego.