A co z wykształceniem wyższym?

W przypadku kształcenia na wyższym poziomie sytuacja wyglada zupełnie inaczej, niż w przypadku osób kończących policealną szkołę medyczną. Tu nie obowiązuje egzamin państwowy tak jak w przypadku kształcenia dwuletniego. Kształcenie na poziomie wyższym kieruje się innymi prawami. To uczelnia wystawia uprawniania zawodowe, na podstawie realizowanego programu w trakcie trwania studiów. W tym przypadku wybrana specjalizacja określa uprawnienia.  Uprawnienia i kwalifikacje  zawodowe można odczytać w suplemencie dołączonym do dyplomu wydanym przez Rektora uczelni po obronie pracy dyplomowej, licencjackiej czy magisterskiej. Jeśli uczelnie nie dopisała w dyplomie takich uprawnień należy złożyć stosowne pismo do dziekanatu w celu wydania zaświadczenia o uprawnieniach. Każda uczelnia wystawia inne uprawnienia zawodowe w zależności od swoich uprawnień.

Ja na przykład ukończyłam WSZKIPZ  w Warszawie na  kierunku Kosmetologia ze specjalizacją  Podologia i w uprawnieniach mama napisane iż:

Absolwentka WSZKIPZ kończąc kierunek Kosmetologia ze specjalizacją Podologia uzyskałam jako podolog kompetencje do przeprowadzania zabiegów u osób chorych, z grupy ryzyka – cukrzycy, osób z rozrzedzonej krwi oraz problemami zdrowotnymi układu krwionośnego czy nerwowego z chorobami układu autoimmunologicznymi, chorobami reumatycznymi, po operacjach i innych potrzebujących specjalistycznych zabiegów podologicznych. Absolwentka została merytorycznie i praktycznie przygotowana do samodzielnego prowadzenia praktyki w zawodzie podologa. Natomiast moja koleżanka,  która kończyła inną uczelnie na kierunku kosmetologi ze specjalizacją podologii uzyskała  inne uprawnienia zawodowe od moich.  

W przypadku osób kończących dwu letnią policealną szkołę z podologii sytuacja wyglada inaczej niż w przypadku kształcenia na poziomie wyższym,  aby uzyskać kwalifikacje w zawodzie muszą one zdać egzamin państwowy przed Centralną Komisją Egzaminacyjną.

Osoby mające uprawnienia (wyżej wymienione) będą miały wiekszą wiedzę, umiejętności i większe szanse wśród pracodawców na zdobycie intratnej  pracy. Pracodawcy będą chętniej wybierać osoby z dyplomem, tytułem, specjalizacją podologa niż po odbytym kursie, czy szkoleniu. Dlatego warto kształcić się na tych kierunkach, poszerzać wiedzę i zdobywać umiejętności mimo braku regulacji zawodowych. A kto wie co będzie za ileś lat, może być tak, że ministerstwo uzna, że jednak zawód podolog powinien być zawodem medycznym i wprowadzi regulację zawodowe, a wtedy tylko te osoby, które uzyskały uprawnienia i kwalifikacje będą miały prawo do wykonywania zawodu podologa.

Osoby, które nie mają powyżej wymienionego wykształcenia,  a chcą   podnieść swoje kompetencje i świadczyć usługi podologiczne w ramach swojej działalności mają różne możliwości. Po pierwsze osoby, które ukończyły liceum (zdały maturę lub nie) mają możliwość ukończenia 2 letniej policealnej szkoły podologii w formie dziennej lub stacjonarnej,  która kończy się egzaminem kwalifikacyjnym przed Centralną Komisją Egzaminacyjną. Po drugie mogą  kształcić się na wyższych uczelniach wybierając specjalizację podolog.  Po trzecie  mogą samodzielnie zgłosić się do OKE (tylko te osoby, które wiele lat pracują w zawodzie podologa) po wykazaniu stosownych dokumentów  i przejściu pozytywnej weryfikacji mogą zdać egzamin państwowy przed Centralną komisją Egzaminacyjną. Rozporządzenie Ministra w sprawie zawodu podolog na poziomie policealnej 2 letniej szkoły określa, że podolog nie jest zawodem medycznym w związku z tym nie ma uprawnień do leczenia pacjentów,  przerywania ciągłości skóry (wykonywanie zabiegów krwawych) natomiast minister zaznacza, iż może wspomagać leczenie, wykonywać zabiegi na zlecenie lekarza,  edukować pacjentów, rozpoznawać schorzenia,  przeprowadzać terapie wspomagające leczenie, może wykonywać zabiegi podologiczno higieniczno-pielęgnacyjno-profilaktyczne na kończynach dolnych ze szczególnym uwzględniam stóp, wykonywać zabiegi podologiczno lecznicze oraz z zakresu profilaktyki wtórnej na stopach w zależności od rodzaju schorzenia, wykonywać zabiegi podologiczne profilaktyczno-lecznicze na stopach u osób chorujących na cukrzycę,  rozpoznawać zmiany patologiczne i pielęgnować stopy osób w podeszłym wieku, chorych na cukrzycę oraz innych osób wymagających takiej opieki, samodzielnie rozpoznawać zmiany patologiczne w obrębie kończyn dolnych oraz ich przyczyny, dobierając  odpowiednie procedury terapeutyczne  dla określonego pacjenta. Wyodrębnione uprawnienia pozwalają zatem na współpracę podologa z lekarzami różnych specjalności m.in.: diabetologiem, ortopedą, chirurgiem, dermatologiem itp oraz na zdobycie przez podologów  pracy nie tylko w gabinetach kosmetycznych, spa i wellness ale również w  klinikach stopy cukrzycowej, w  poradniach i gabinetach rehabilitacyjno ortopedycznych, w klinikach medycznych,  sanatoriach, centrach rehabilitacyjnych,  poradniach diabetologicznych, zakładach pięlegnacyjno-opiekuńczych itp.