Paznokcie stylizowane metodą żelową to dziś jeden z najpopularniejszych (obok hybryd) zabiegów wykonywanych w salonie kosmetycznym/manicure. Nierzadko jednak praca z żelami sprawia stylistkom (szczególnie początkującym) trudności. Żel rozpływa się na skórki, powstają podczas pracy trudne do opiłowania „góry i doliny”, prześwituje mnóstwo drobnych lub większych pęcherzyków powietrza, nie utwardza się na całej powierzchni równomiernie, a zbudowanie bardzo długich i kształtnych paznokci to już nie lada wyczyn. Jak uporać się z tymi trudnościami? Na początek polecam zapoznać się z materiałem, na którym pracujemy. Poznać jego strukturę chemiczną, cechy fizyczne i przeznaczenie. Żel ma wiele zalet, co podnosi jego wartość w stosunku do lakieru hybrydowego, a mianowicie jest najlepszy do przedłużania paznokci, od kilku milimetrów do nawet kilku centymetrów, świetnie wzmacniają i utwardzają naturalną płytkę, jest bardziej odporny na czynniki mechaniczne (wyginanie, odkształcanie, ścieranie), bardzo dobrze sprawdza się u klientek pracujących intensywnie dłońmi, a nawet samymi paznokciami. Ogólnie żele możemy podzielić na miękkie, np. soak off, easy off, silikonowe, hybrydowe i twarde, tzw. budujące czy nabłyszczające. W tradycyjnej nomenklaturze dotyczącej żeli do budowania i przedłużania paznokci rozróżniamy systemy 1-, 2-, 3- fazowe. Nie oznacza to ilości stosowanych warstw, a dotyczy rodzajów żeli, czyli ilości użytych produktów.

SYSTEM ŻELOWY 3-FAZOWY

Liczba faz oznacza liczbę produktów potrzebnych do wymodelowania paznokci (trzy produkty tworzą system), a nie liczbę nakładanych warstw. Przykładowo: tworzywo, stanowiące fazę 2, czyli żel do modelowania, można nakładać i utwardzać kilkakrotnie. FAZA 1.  Żel bazowy.              Preparat zapewniający i zwiększający przyczepność: żel bazowy (podkładowy – base gel). Jest to tworzywo, które łączy się z płytką paznokciową i ma wpływ na trwałość stylizacji. Szczególnie polecany do paznokci miękkich i wilgotnych. W wyniku polimeryzacji świetlnej powstaje splot połączeń między tworzywem i powierzchniowymi włóknami keratyny paznokcia. Preparat ten nanosi się bardzo cienko na całą powierzchnię paznokcia, wręcz „wciera się go” i utwardza. Jest on preparatem bardzo rzadkim, prawie jak woda, więc pędzel dość mocno dociskamy do płytki paznokcia i „wmasowujemy” w nią. Tworzy on wilgotną i lepką warstwę, którą pokrywa się następnie żelem do modelowania (żel budujący).

Żel bazowy jest rzadki, prawie jak woda, więc pędzel dość mocno dociskamy do płytki paznokcia i „wmasowujemy” w nią żel. FAZA 2. Żel do modelowania, budowania (żel budujący – building gel). Tworzywo to zawiera żywice, które twardnieją pod wpływem światła UV/LED, ale nie zawiera substancji adhezyjnych (lub jest ich bardzo mało), więc wymaga wcześniejszego podkładu (żelu bazowego). Nanosi się go jedną, dwiema lub nawet trzema warstwami, w zależności, czy pracujemy na żelu rzadkim, średniogęstym czy gęstym.  Ten preparat możemy aplikować kilkukrotnie, do momentu osiągnięcia pożądanej grubości paznokcia. Ważne jest tu odpowiednie uformowanie profilu płytki, a szczególnie krzywej C i miejsc najbardziej narażonych na naprężenia (apex). Odpowiednia grubość ważna jest dla zachowania elastyczności i stabilności paznokcia. Po utwardzeniu paznokieć odtłuszcza się z warstwy dyspersyjnej (klejącej) i opiłowuje nadając mu odpowiedni kształt. FAZA 3. Żel nabłyszczający. Materiał ten przypomina żel do modelowania ma jednak rzadszą konsystencję. Jego specjalny skład powoduje, że na paznokciu pozostaje warstwa prawie całkowicie pozbawiona wilgoci o bardzo wysokim połysku. Jest doskonały do wykończenia stylizacji żelowej, nadania jej blasku a także wzmocnienia w przypadku tylko odświeżenia (wypiłowania) paznokci. Nakłada się go cienką warstwą i utwardza w lampie UV/LED. Warstwę dyspersyjną usuwa się.

SYSTEM ŻELOWY 1-FAZOWY

Jest to taki system, w którym używa się tylko jednego żelu (produktu) w celu zbudowania i wymodelowania paznokci. W systemie tym zazwyczaj spotyka się żele o średniej lub wysokiej gęstości (tzw. średniogęste, gęste, bardzo gęste), które w swej budowie chemicznej zawierają substancje adhezyjne (zwiększające przyczepność do naturalnej płytki paznokcia), najczęściej są to kwasy (np. metylowoakrylowy), substancje budujące (polimery tworzące szkielet paznokcia) i substancje nabłyszczające. Ten rodzaj żelu możemy również stosować warstwami, np. pierwsza warstwa bardzo cienka do stworzenia cienkiego szkieletu przedłużanej końcówki paznokcia, druga warstwa grubsza, tworząca całą formę, a trzecia warstwa cieniutka do nabłyszczenia już wypiłowanego i wyprofilowanego paznokcia. 

SYSTEM ŻELOWY 2-FAZOWY

Analogicznie do wcześniej opisanych systemów stosujemy tylko dwa produkty: na początku żel bazowy (jako 1szą fazę) a następnie żel rzadki lub średniogęsty do budowania i nabłyszczenia paznokci. Inny problem stanowi sama technika pracy i aplikacja żelu, co wpływa również na trwałość naszej stylizacji. Często podczas szkoleń dla początkujących spotykam się z niezrozumiałą dla mnie próbą „strzepnięcia” kropli żelu z pędzelka. Niestety, nikomu to się jeszcze nie udało. A dlaczego? Dlatego, że to nie woda! Należy poznać budowę chemiczną żeli, aby zrozumieć, że w żaden sposób żel nie odczepi się od pędzelka. Jest on po prostu lepki!

Jak więc sobie poradzić z tym problemem?

Na początek należy nauczyć się nabierać odpowiednią ilość materiału, nie za dużą i nie za małą, choć mała w tym wypadku jest lepsza, bo zawsze można dołożyć, a zbyt duża ciąąąąągnie się niesamowicie we wszystkie strony i w końcu zalewa nam skórki. Efektem jest wiecznie ubrudzony słoiczek, biurko, pędzel i nasze dłonie.

Żele bardzo rzadkie

W przypadku żeli bardzo rzadkich (bazowych) płaskim pędzelkiem nabieramy bardzo małą porcję preparatu tylko na jeden bok płaskiego pędzelka, odczepiamy go od słoiczka na krawędzi szybkim i energicznym ruchem i aplikujemy wcierając, jak opisałam wyżej. Pędzelek może być dość mocno dociśnięty do paznokci, nawet się rozchodzić w wachlarz. (zdj.1)

Żele rzadkie/średniogęste

Żele rzadkie oraz średniogęste aplikujemy również cienką warstwą, jednak zdecydowanie grubszą niż żel bazowy. Tutaj również nabieramy żel na jeden bok pędzla i energicznie odczepiamy od krawędzi słoiczka, odwracamy pędzel bułeczką z żelu do powierzchni paznokcia i nakładamy długimi, spokojnymi ruchami, od wału okołopaznokciowego w dół do wolnej krawędzi. Tutaj włosie pędzla nie może dociskać do płytki ani się rozchodzić, musi być spójne, między paznokciem a pędzlem musi być cienka warstwa żelu, delikatnie rozciągana przez pędzel, warstwa ta musi mieć możliwość powolnego, kontrolowanego rozpływania się po powierzchni (bez zalewania skórek!). Pędzel ułożony jest równolegle do linii środkowej palca. Takimi żelami pracujemy w sposób jakbyśmy chciały/chcieli malować paznokcie zwykłym lakierem. Jeśli mamy kłopoty ze spływaniem żelu na skórki to zastosujmy technikę „step by step”, czyli naprzemiennie po 1 paznokciu i do lampy na parę sekund. Ten rodzaj żeli bardzo dobrze sprawdza się u początkujących stylistów.

Żelami rzadkimi/średniogęstymi pracujemy w sposób jakbyśmy chciały/chcieli malować paznokcie zwykłym lakierem. Jeśli mamy kłopoty ze spływaniem żelu na skórki to zastosujmy technikę „step by step”, czyli naprzemiennie po 1 paznokciu i do lampy na parę sekund.

Żele gęste

Natomiast żele gęste i bardzo gęste wymagają już pewnej wprawy i doświadczonej ręki. Nabieramy je podobnie ze słoiczka, traktując płaski pędzel jak nóż, który odcina porcję żelu jak galaretkę; zazwyczaj najlepiej to robić nie na środku opakowania a przy brzegu. Pędzel z odciętą porcją odwracamy żelem do płytki, i w zależności od szkoły: a – możemy go aplikować techniką wahadłową: od prawego do lewego brzegu paznokcia, zaczynając od skórek i schodząc w dół do wolnej krawędzi (tu pędzel ułożony wzdłuż linii paznokcia)

b – lub techniką jedynkową: gęste jedyneczki wzdłuż paznokcia, góra-dół, góra-dół, góra-dół, od jednego do drugiego brzegu (tu pędzel jest ułożony prostopadle do osi długiej paznokcia).

Tę technikę preferuję i polecam, ponieważ przy odpowiednim profilowaniu i pracy pędzla mam możliwość zbudowania od razu „krzywej C” i zaznaczenia apexu. Tak więc przy wale okołopaznokciowym pędzel lekko przechylamy bokiem do powierzchni paznokcia (kąt ok. 20-30 stopni) warstwa żelu cienka, schodząc w dół lekko unosimy i prostujemy pędzel, aby w punkcie stresu był równolegle ułożony do płytki – tutaj między paznokciem a pędzlem musi się znajdować największa ilość żelu; a następnie rozciągamy żel ku wolnej krawędzi znów lekko pochylając pędzel i zamykając żelem wolny brzeg paznokcia. W ten sposób bardzo łatwo i szybko możemy stworzyć wymagany łuk (krzywą C).

I najważniejsza moim zdaniem rada, którą należy uwzględnić podczas pracy z żelami: nie mieszamy pędzelkiem żeli, nie miksujemy ich, szczególnie średniogęstych i gęstych (wyjątek stanowią żele kolorowe). Żele po prostu tego nie lubią. Podczas mieszania do żelu dostają się pęcherzyki powietrza, które niestety mają trudności z uwolnieniem się, szczególnie z żeli gęstych. Mogą one powodować zapowietrzanie się masy, nierzadko rozwój infekcji pod masą, kruszenie się paznokci, taka stylizacja nie wygląda atrakcyjnie a prześwitujące bąbelki powietrza dyskryminują uczestnika mistrzostw w przedłużaniu i stylizacji paznokci. Zaaplikowany żel na płytce paznokcia powinien wyglądać nieskazitelnie, jak szkło.

Co z coverami?

Pozostaje jeszcze problem z aplikacją i utwardzaniem żeli kryjących, typu „cover”, czy bardziej napigmentowanych a nawet kolorowych. Musimy wiedzieć, że promienie UV/LED w każdej lampie padają tylko i wyłącznie prostopadle (to nie fala – nie zakręca), dlatego też producenci stworzyli lampy o kształtach obłych, półokrągłych z licznymi lustrami umożliwiającymi odbicie światła, zwiększając przez to jego rozproszenie. W momencie, kiedy palec leży lekko bokiem, albo bok paznokcia dotyka do podłoża, tam niestety utwardzanie zachodzi wolniej i mniej skutecznie. Podobnie wygląda sytuacja z dużą ilością pigmentu w żelu. Pigment działa trochę jak warstwa blokująca, nie przepuszcza promieni w głąb tak, jakbyśmy tego chcieli – więcej pigmentu – mniejsza przepuszczalność. Jeśli taki żel położymy zbyt grubą warstwą, utwardzi się on tylko na powierzchni, tworząc „kożuch” lub cienką warstwę, a w środku pozostanie żel niespolimeryzowany. Musimy więc pamiętać, że tego rodzaju żele nakładamy zawsze cieniej, po kilka warstw, kontrolując naświetlanie. Wówczas nasza praca nie przysporzy nam kłopotów, a my będziemy mogły cieszyć się solidnie i szybko wykonaną usługą. Udanej pracy z różnymi rodzajami żeli!