Z tego artykułu dowiesz się:
• Jakie składniki aktywne są rekomendowane w skutecznych terapiach niwelujących skórne zmiany posłoneczne?
• Jakie mieszaniny i stężenia wyselekcjonowanych kwasów wykazują wyjątkowo wysoką skuteczność w walce z hiperpigmenacją?
• Czy i kiedy warto łączyć kwas ferulowy z preparatami z witaminą C?
• Czym są i jaką rolę odgrywają metaloproteinazy w procesie fotostarzenia skóry?
Spis treści
Skuteczne niwelowanie zmian posłonecznych | Jesień to doskonały czas na głęboką regenerację skóry po kąpielach słonecznych. Wielu klientów wraca z urlopu z niechcianą pamiątką w postaci przebarwień posłonecznych. Jakie zabiegi i preparaty będą skuteczne i bezpieczne? Oto wskazówki eksperta.
W pielęgnacji fotouszkodzonej skóry często stosuje się retinoidy, których skuteczność w tym przypadku jest dobrze udokumentowana, oraz różnego rodzaju pilingi chemiczne. Analiza dostępnej literatury pokazuje, że pilingi chemiczne są trzecim najczęściej wykonywanym nieinwazyjnym zabiegiem kosmetycznym w Stanach Zjednoczonych. Właściwy wybór substancji, dostosowany do problemu, pożądanej głębokości ablacji, rodzaju skóry wg skali Fitzpatricka pozwala na osiągnięcie sukcesu klinicznego i może być o wiele bardziej opłacalny w porównaniu z procedurami inwazyjnymi.
Terapie z TCA – Efekt synergii
W przypadku fotostarzenia można osiągnąć bardzo dobre efekty odpowiednio powtarzanymi pilingami powierzchownymi, a wykorzystując efekt synergii, stworzyć połączenia składników, które idealnie wpiszą się w oczekiwane efekty. Ciekawe może być połączenie czterech kwasów: trójchlorooctowego (TCA), salicylowego, ferulowego i 3-O-etylowego kwasu askorbinowego.
Uniwersalny TCA
Łączenie TCA w niskim stężeniu z innymi kwasami pozwala na uzyskanie bardzo dobrych efektów, redukując przy tym ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Dodanie kwasu salicylowego rozluźnia warstwę rogową naskórka i pozwala TCA penetrować głębiej nawet w niskim stężeniu. Niskie stężenie TCA ogranicza jego działanie do naskórka i najbardziej zewnętrznej część skóry właściwej, ale to wystarcza do szybkiego inicjowania procesu syntezy nowego kolagenu. Stymulacja naskórka indukuje wytwarzanie cytokin, które z kolei stymulują aktywację fibroblastów. Fibroblasty wytwarzają kolagen typu I i typu IV, jak również włókna elastyny.
Dlaczego kwas ferulowy?
Kwas ferulowy, którego właściwości przeciwzapalne, antyoksydacyjne, antybakteryjne i przeciwnowotworowe są bardzo dobrze udokumentowane w literaturze medycznej, będzie chronił główne struktury naszej skóry: keratynocyty, fibroblasty, kolagen, elastynę. Ponadto będzie hamował melanogenezę oraz przyspieszał gojenie się uszkodzeń skóry. Jego najważniejszą właściwością jest działanie jako donor wodoru dla wolnych rodników i zapobieganie tym samym utlenianiu lipidów w ścianie komórkowej. Połączenie kwasu ferulowego z witaminą C nie tylko powoduje większą stabilność samej witaminy, ale również podwaja ich wspólne działanie antyoksydacyjne.
Królowa witamin
Witaminie C można przypisać bardzo wiele biologicznych funkcji, ale jedną z najważniejszych jest biosynteza kolagenu. Rola, jaką pełni kwas askorbinowy, polega na dostarczaniu elektronów enzymom uczestniczącym w hydroksylacji reszt proliny, co skutkuje przekształceniem prokolagenu we właściwy kolagen. Zwykle w produktach dermokosmetycznych stosuje się pochodne witaminy C, które wykazują większą stabilność w porównaniu z kwasem askorbinowym. Formy te różnią się nie tylko pod względem stabilności, czy – co ważniejsze, biodostępności, ale również siły działania w różnych procesach biologicznych. 3-O-etylowy kwas askorbinowy wykazuje silne działanie w procesie syntezy kolagenu, hamowania działania metalproteinazy-1 (MMP-1), jak również ochrony DNA komórkowego.
Skuteczne połączenia
Podsumowując, pilingi chemiczne oparte na substancjach o silnych właściwościach antyoksydacyjnych (kwas ferulowy, kwas 3-O-etyloaskorbinowy) i zawierające kwas trójchlorooctowy w połączeniu z kwasem salicylowym, skutecznie poprawiają strukturę skóry oraz usuwają skutki fotostarzenia i mogą stanowić bardzo dobrą alternatywę dla bardziej inwazyjnych metod lub też je uzupełniać.
FOTOSTARZENIE
Zmiany związane z fotostarzeniem najczęściej pojawiają się na najbardziej widocznych częściach ciała – twarzy, dekolcie i wierzchniej części dłoni. Obszary te są najsilniej narażone na działanie promieni słonecznych, którego skutkiem jest nieregularna pigmentacja, zmarszczki, utrata elastyczności, plamy soczewicowate, duża szorstkość i suchość skóry, a w cięższych przypadkach rogowacenie posłoneczne, które kwalifikowane jest jako stan przednowotworowy. Ogromną rolę w samych procesie fotostarzenia odgrywają metaloproteinazy i ich zdolność do degradacji różnych białek macierzy pozakomórkowej (ECM). Zwiększona ekspresja MMP jest głównie powodowana stresem oksydacyjnym indukowanym przez promieniowanie UV-A i UV-B.
Dr n. biol. EMILIA GARŁOWSKA | Biolog i trener biznesu, od wielu lat związana z przemysłem farmaceutycznym i branżą medycyny estetycznej.