Obejrzyj nagranie z wykładu i dowiedz się:
Z tego artykułu dowiesz się:
Skórę zamieszkuje ponad 1000 gatunków bakterii, 80 rodzajów grzybów, wiele wirusów oraz roztocza. To właśnie one tworzą tzw. mikrobiom skóry. Każdy centymetr kwadratowy ciała zawiera ponad milion bakterii. Są one niezwykle istotne dla jego funkcji ochronnych. Skóra znajduje się na czwartym miejscu pod względem ilości mikroorganizmów obecnych na jej powierzchni w organizmie – zaraz za jelitami, jamą ustną i pochwą. Prawidłowy mikrobiom skóry zapewnia ochronę przed alergenami, promieniowaniem UV, uszkodzeniami oksydacyjnymi, a nawet wspomaga odpowiednie gojenie się ran.
Na skład mikrobioty skóry wpływa wiele czynników – m.in. poziom nawilżenia, pielęgnacja, pH, temperatura, zawartość i produkcja sebum, zanieczyszczenia środowiska, stres, a także dieta. Osoby narażone na wysoki poziom stresu, niedobór snu, smog czy alkohol mogą borykać się z zaburzeniami mikrobiomu, bez względu na sposób pielęgnacji ciała. Warto zauważyć, że dokładnie te same czynniki wpływają na skład mikroorganizmów naszych jelit.
Zatem od razu nasuwa się pytanie – czy bakterie jelitowe mają coś wspólnego z naszą skórą? Czy zawartość mikrobioty jelitowej wpływa na jej wygląd, stan i kondycję?
Zależność pomiędzy jelitami a skórą może dziwić, zwłaszcza ze względu na znaczną odległość między tymi narządami. Mają one jednak ze sobą więcej wspólnego, niż mogłoby się wydawać. Zarówno jelita, jak i skóra są bardzo mocno unerwione i ukrwione oraz stanowią niezbędny element w budowaniu odporności człowieka. Jelita połączone są ze skórą dwukierunkowym szlakiem
Z tego artykułu dowiesz się:
Nikotynamid, tzw. niacynamid, jest amidową formą rozpuszczalnej w wodzie witaminy B3 (kwas nikotynowy, niacyna). Niacynamid jest składnikiem koenzymów fizjologicznie występujących w organizmie, takich jak: dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy (NAD+), zredukowany dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy (NADH), fosforan dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego (NADP+) i fosforan dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego (NADPH). Przyjrzyjmy się jego wykorzystaniu w kosmetyce.
Koenzymy nikotynowe jako ekwiwalenty redukcyjne tworzą podstawę
w utrzymaniu homeostazy metabolizmu energetycznego komórek. Chociaż
niacynamid jest stosowany przede wszystkim jako suplement diety,
jego zastosowania farmaceutyczne i kosmeceutyczne są również bardzo
obiecujące.
W dziedzinie dermatologii odnotowano wiele badań nad niacynamidem i
jego analogami, dotyczących
Obejrzyj nagranie z wykładu i dowiedz się:
Z tego artykułu dowiesz się:
Witamina C odgrywa istotną rolę w fizjologii człowieka. Jako osobna substancja została odkryta podczas badań nad przyczynami i leczeniem szkorbutu. Znana też powszechnie jako kwas askorbinowy, jej funkcja biochemiczna jest związana głównie z aktywnością red-oks.
Charakteryzuje się łatwym utlenianiem, podczas którego uwalnia elektrony w roztworze wodnym, dlatego też może działać jako rozpuszczalny w wodzie przeciwutleniacz, usuwający reaktywne formy tlenu (z ang. Reactive oxygen species , ROS).
Co ważne, witamina C pełni istotną funkcję również jako kofaktor, który wspomaga aktywność katalityczną poprzez redukcję jonów metali w miejscu aktywnym enzymu. Dokładniej mówiąc – odgrywa rolę kofaktora niektórych metaloenzymów, takich jak dioksygenazy, zależnych od 2-oksoglutaranu.
Pełni również inne istotne funkcje dla fizjologii komórki i zdrowia ludzkiego, takie jak utrzymywanie bioaktywnych cząsteczek w stanie zredukowanym. Witamina C to silny przeciwutleniacz o wielu zastosowaniach w dziedzinie kosmetycznej i farmaceutycznej.
Z drugiej strony, stosowanie witaminy C ma pewne ograniczenia, ponieważ jest łatwo utleniana i trudna do wchłonięcia przez skórę. Stąd największe wyzwanie w wykorzystaniu kwasu askorbinowego to utrzymanie jego stabilności i poprawa biodostępności. W tym celu opracowano kilka strategii, m.in. kontrolowanie poziomu tlenu podczas formulacji
Obejrzyj nagranie z wykładu i dowiedz się:
Obejrzyj nagranie z wykładu i dowiedz się:
Z tego artykułu dowiesz się:
Manicure hybrydowy to obecnie podstawowy zabieg wykonywany w salonach kosmetycznych – nie ma co do tego faktu wątpliwości. Problemy pojawiają się jednak w momencie, gdy mówimy o aspekcie opłacalności tej stylizacji. Bo jeśli za zabieg trwający dwie godziny kasujesz 80 albo nawet 100 zł, to ile zarabiasz „na czysto”? 20 zł? Może 30? To stanowczo za mało! Masz wtedy do wyboru dwie opcje: podnieść ceny lub skrócić czas aplikacji lakieru hybrydowego. Osiągnięcie pożądanego efektu w okolicach magicznych 60 minut jest bowiem absolutnie możliwe!
I uprzedzając wątpliwości: oczywiście, przy opracowywaniu bardzo wymagających skórek zabieg zajmie nam 75 minut. Z kolei przy malutkiej płytce jesteśmy w stanie zamknąć się w 50 minutach. Tu nie ma ścisłych reguł. Pracujemy na żywym organizmie i nie możemy podać recepty, która w 100 proc. sprawdzi się u wszystkich klientek. Jednak faktem pozostaje to, że 90 minut na wykonanie klasycznego manicure’u hybrydowego to nadal za długo. Da się natomiast wykonać ten zabieg sprawniej i to bez uszczerbku na jakości!
Jaką analogię mogłabym tutaj zastosować? Pisanie na klawiaturze! Przeciętny użytkownik komputera uzyskuje wynik na poziomie 100‒150 znaków na minutę. Czyli szału nie ma. Tyle zazwyczaj jesteśmy w stanie „wyklepać”. Dlaczego? Bo tak zwane wzrokowe pisanie na klawiaturze jest bardzo powolne. Dla porównania dodam, że mistrzowie pisania bezwzrokowego potrafią posługiwać się palcami z prędkością pozwalającą uzyskać rezultat na poziomie 1000 znaków na minutę. Gdybym weszła na jakieś babskie – najlepiej paznokciowe – forum i oświadczyła, że w trzy minuty umiem zapisać na komputerze całą stronę A4, to na MILION procent dowiedziałabym
Z tego artykułu dowiesz się:
W popularnym odbiorze znana głównie jako egzotyczna przyprawa, kurkumina kryje w sobie potencjał daleko większy niż tylko poprawa smaku potraw. Dzięki istotnym właściwościom przeciwdziałającym utlenianiu możliwe jest wykorzystanie jej w leczeniu schorzeń (w tym nowotworowych), jak również w spowalnianiu procesów starzenia oraz dbaniu o stan skóry.
Kurkumina jest żółtym związkiem chemicznym wyizolowanym z kłączy ostryżu długiego (kurkuma, łac. Curcuma longa) [1]. Kurkuminę na co dzień stosujemy jako przyprawę znaną pod jej angielską nazwą turmeric lub popularnie kurkuma. Jest składową indyjskiej przyprawy curry, znajduje także zastosowanie jako barwnik spożywczy, na przykład do margaryny lub musztardy. Kurkuma była historycznie stosowana w ziołolecznictwie, w charakterze naturalnego środka łagodzącego stany zapalne skóry oraz choroby przewodu pokarmowego.
Dobroczynne działanie kurkuminy wynika przede wszystkim z jej właściwości antyoksydacyjnych. Chemicznie należy do grupy polifenoli, czyli związków o budowie aromatycznej (pierścieniowej), które zawierają liczne grupy hydroksylowe (–OH).
Z uwagi na to, molekularnym mechanizmem działania kurkuminy jest neutralizacja reaktywnych form tlenu i azotu, do których zaliczamy wolne rodniki, oraz hamowanie kaskady procesów biochemicznych indukowanych stresem oksydacyjnym. Niekontrolowany stres tlenowy jest ściśle związany z szeregiem patologii – stanami nowotworowymi, cukrzycą, chorobami sercowo-naczyniowymi. Ponadto przyspiesza on procesy starzenia się oraz indukuje dermatozy skórne, łącznie ze skórą głowy [1–3].
Badania nad starzeniem skupiły się na centralnym odkryciu, które pochodzi z 1956 roku. W tym właśnie roku prof. Denham Harman sformułował wolnorodnikową teorię starzenia
Obejrzyj nagranie z wykładu i dowiedz się:
Treści wybrane specjalnie z myślą o Tobie
