Eksfoliacja chemiczna ukierunkowana na problem | Praktycznie niemożliwe wydaje się znalezienie gabinetu, który nie wykonuje zabiegów chemoeksfoliacji. Wraz z rozwojem tego działu kosmetologii powstało wiele nowych preparatów oraz technik aplikacji, mających na celu uzyskanie optymalnych rezultatów terapeutycznych. Stworzony wiele lat temu pod­stawowy podział pilingów ze względu na głębokość dzia­łania pozostał jednak ten sam. Jak wybrać spośród nich ten, który spełni oczekiwania i idealnie wpisze się w potrzeby skóry klienta? Większość przypadków, z jakimi zgłaszają się do gabinetu klienci, to zmiany o charakterze bardzo powierzchownym lub powierzchownym. Podział ten pozwala nam dobrać odpowiedni preparat do określonego problemu i celu pielęgnacyjnego. Wspólnie obrany przez terapeutę i klienta cel powinien być kluczowym elementem serii zabiegowej i decydować o zastosowaniu konkretnych produktów.

Obrany wspólnie przez terapeutę i klienta cel powinien być kluczowym elementem serii zabiegowej i decy­dować o zastosowaniu konkretnych produktów

Zmiany bardzo powierzchowne

Stosowane preparaty działają w obrębie górnych warstw keratynocytów, penetrując do 15 warstw komórek i sięgając maksymalnie do poziomu warstwy kolczystej. Niwelują tym samym szorstkość, nierównomierną strukturę bariery ochronnej, a także wspomagają jej regenerację, nawilżenie i uzyskanie integralności. Pilingi tego typu mogą być z powodzeniem stosowane u osób ze skórą wrażliwą, cienką, suchą, cierpiących na łojotokowe zapalenie skóry, atopię czy trądzik różowaty. – Polihydroksykwasy (PHA), czyli kwasy nowej generacji, znalazły zastosowanie w kosmetologii stosunkowo niedawno. Ze względu na znaczny rozmiar cząsteczki wykazują delikatniejsze działanie niż alfa-hydroksykwasy i nie wywołują podrażnień. Do najczęściej stosowanych należą kwas laktobionowy oraz glukonolakton. Związki te ze względu na obecność wielu grup hydroksylowych w cząsteczce mają zdolność wiązania znacznych ilości wody. Kwas laktobionowy wykazuje ponadto działanie filmotwórcze, co zapobiega transepidermalnej ucieczce wody (TEWL). Charakterystyczne dla niego jest także działanie przeciwzapalne, niwelujące teleangiektazje oraz antyoksydacyjne. – Kwas fitowy: pozyskiwany z ziaren zbóż, substancja o silnych właściwościach chalatujących. Jego działanie jako środek keratolityczny uwarunkowane jest przez zdolność wiązania jonów wapnia, a tym samym rozluźniania kohezji komórek i pobudzania usuwania korneocytów. – Kwas mlekowy: w niskich stężeniach działa nawilżająco i rozjaśniająco. Jest bezpieczny w stosowaniu, często wykorzystywany w pilingach łączonych. Forma kwasu L-mlekowego stymuluje produkcję ceramidów, dzięki czemu wpływa na poprawę kondycji bariery naskórkowej. – Kwas ferulowy: zyskał w ostatnich latach popularność dzięki swoim silnym właściwościom antyoksydacyjnym, przeciwzapalnym i rozjaśniającym. Zwiększa także zdolności przeciwutleniające witamin C i E, chroni przed szkodliwym działaniem promieni UV i hamuje syntezę metaloproteinaz macierzy.

Zmiany powierzchowne

Pilingi najczęściej stosowane w kosmetyce profesjonalnej są największą grupą związków o najszerszych możliwościach zastosowania. Powodują uszkodzenia na całej grubości naskórka powyżej warstwy podstawnej. Tym samym pozwalają na niwelowanie zmarszczek, przebarwień (w tym pozapalnych), poprawę odnowy komórkowej, zwężenie porów oraz wykazują działanie seboregulujące. – Alfa-hydroksykwasy (AHA): grupa związków o stosunkowo małych i prostych cząsteczkach. Najpo­pularniejszym przedstawicielem jest kwas glikolowy, który był pierwszym kwasem wykorzystanym w celach złuszczających. Działa poprzez hamowanie enzymów odpowiedzialnych za syntezę wiązań jonowych między korneocytami. Wykazuje działanie keratoplastyczne, stymulując podziały w żywych warstwach naskórka, doprowadzając do jego remodelingu i pobudzając pracę fibroblastów, nie zaburza przy tym funkcji barierowych. Popularnym przedstawicielem AHA jest też kwas migdałowy, będący kwasem całorocznym. Ze względu na obecność pierścienia aromatycznego posiada właściwości lipofilowe i penetruje w głąb gruczołu łojowego. Wykazuje działanie antybakteryjne, rozjaśniające i nawilżające. – Beta-hydroksykwasy (BHA): kwas salicylowy. Posiada lipofilową cząsteczkę, która upłynnia cement międzykomórkowy. BHA w stężeniach do 10 procent wykazuje działanie keratoplastyczne, powyżej 10 procent – keratolityczne, nie oddziałując na skórę właściwą. Jego podstawowym celem jest niwelowanie zmian trądzikowych poprzez działanie bakteriostatyczne, przeciwgrzybicze, przeciwzapalne, komedolityczne i seboregulacyjne. – Kwas pirogronowy: z grupy ketokwasów. Wykazuje cechy charakterystyczne zarówno dla kwasów (działanie dermoplastyczne i higroskopijne), jak i ketonów (działanie keratolityczne i komedolityczne). W zależności od stężenia i metody aplikacji może być pilingiem powierzchownym lub średnio głębokim. W skórze właściwej stymuluje syntezę kolagenu, elastyny i glikoprotein w większym stopniu niż kwas glikolowy i porównywalnie do kwasu trójchlorooctowego. Jego mała cząsteczka sprawia, że szybko i głęboko penetruje. Wykonanie zabiegu z jego użyciem wymaga ostrożności, gdyż może doprowadzić do epidermolizy – nawet przy braku podrażnień podczas aplikacji.

Łączenie pilingów

Złożoność zmian i chęć wykonania zabiegu o jak najszerszym spektrum działania sprawia, że coraz popularniejsza staje się metoda łączenia pilingów w trakcie jednego zabiegu. W zależności od wskazań producenta pilingi można łączyć przed aplikacją, tworząc unikatowe mieszanki złuszczające, bądź aplikować je warstwowo tzw. metodą „sandwich”. W trakcie takich zabiegów możemy uzyskać efekty, których nie można osiągnąć stosując jeden produkt. Efektywność technik łączonych opiera się na synergicznym działaniu preparatów i zwiększaniu wzajemnie skuteczności działania, co pozawala uzyskać zamierzony cel, skracając serię zabiegową. Ważne, aby nie mieszać produktów różnych firm. Preparaty jednego producenta skomponowane są tak, aby ze sobą współgrały i zapewniały optymalne rezultaty.

Przygotuj skórę do pilingu chemicznego!

Na intensywność złuszczania ma wpływ wiele czynników. To przede wszystkim: rodzaj substancji aktywnej, jej biodostępność, wielkość cząsteczki, pH i stężenie roztworu, sposób i czas aplikacji. Równie istotny jest też wyjściowy stan skóry, który będzie determinował nie tylko stopień przenikania substancji złuszczających, ale także tempo regeneracji. Prawidłowa struktura naskórka, a zwłaszcza warstwy rogowej, zwiększa bezpieczeństwo zabiegu złuszczającego oraz sprzyja równomiernej dystrybucji preparatu w skórze. Z tego powodu odpowiednie przygotowanie skóry powinno być nie tylko opcjonalnym rozwiązaniem, ale wręcz częścią serii terapeutycznej. Przed zabiegiem złuszczania chemicznego należy przede wszystkim ustalić oczekiwania klienta i rozwiać wszelkie wątpliwości dotyczące przygotowania, przebiegu zabiegu oraz rekonwalescencji. Ma to szczególnie istotne znaczenie przy stosowaniu pilingów średnio głębokich i głębokich, gdzie etap regeneracji skóry po zabiegu może przebiegać w sposób niekomfortowy. Klienta należy poinstruować aby dwa dni przed zabiegiem nie stosował pilingów mechanicznych, depilacji ani nie korzystał z zabiegów, które uszkadzają barierę ochronną naskórka, w tym iniekcji. Dla zwiększenia efektów zabiegu skórę należy poddać tzw. primingowi, czyli odpowiedniemu przygotowaniu. Rekomendacja produktów do stosowania w domu pozwoli uzyskać optymalne rezultaty i ograniczy ryzyko powikłań. Przed wykonaniem pilingu należy zadbać przede wszystkim o odpowiedni poziom nawilżenia skóry oraz pH. W tym celu najczęściej stosuje się kremy, serum lub pilingi zawierające niewielkie stężenie hydroksykwasów. Klient w domu przez okres min. dwóch tygodni powinien aplikować produkty zgodnie z zaleceniami profesjonalnego terapeuty i producenta. Ma to na celu obniżyć pH skóry, przygotowując ją do kontaktu z wyższymi stężeniami używanymi w gabinecie, dzięki czemu właściwy zabieg jest bardziej efektywny, a ryzyko podrażnienia mniejsze. Stosowanie produktów zawierających niewielkie stężenia kwasów pozwoli też wykryć ewentualną nadwrażliwość i alergie na zastosowane substancje złuszczające. Preparaty tego typu należy odstawić dwa dni przed planowanym zabiegiem. Oprócz wstępnego przygotowania skóry środkami na bazie substancji złuszczających niezwykle istotny jest także optymalny poziom jej nawilżenia. Często terapeuci nie zdają sobie sprawy z tego, jak ważne jest dostarczanie do skóry substancji nawilżających w celu podniesienia efektów eksfoliacji. Skóra odwodniona to uszkodzona bariera naskórkowa. Sprawia to, że substancje złuszczające będą wnikać w sposób niekontrolowany do skóry, co niesie za sobą ryzyko podrażnień, stanu zapalnego, a w skrajnych przypadkach nawet pojawienia się nadżerek i drobnych ran. Zbyt niski poziom wilgoci w naskórku to także upośledzone mechanizmy naturalnego złuszczania na skutek ograniczenia aktywności enzymatycznej keratynocytów. Aby nawilżyć skórę bez nadmiernego jej obciążania, poleca się produkty bogate w substancje higroskopijne i niskocząsteczkowe humektanty. Do najpopularniejszych należą: kwas hialuronowy, sole PCA, mocznik, kwas mlekowy.

Oprócz wstępnego przygotowania skóry środkami na bazie substancji złuszcza­jących, niezwykle istotny jest opty­malny poziom jej nawilżenia.